Iris pumila ssp. attica

Λαύριο, 26/2/2012

Η Iris pumila ssp. attica (Boiss. & Heldr.) K. Richt. περιγράφηκε από την Στερεά Ελλάδα, όπου βρίσκεται σε αφθονία, αλλά απαντά και σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας, όπως επίσης και στις γειτονικές πρώην Γιουγκοσλαβία και Τουρκία.

Προτιμά ανοιχτές βραχώδεις θέσεις σε ασβεστολιθικούς σχηματισμούς, ενώ έχει αναφερθεί για υψόμετρα από πολύ κοντά στο επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 2100 μ. Η ανθοφορία της ξεκινά από το Φεβρουάριο και μπορεί να διαρκέσει μέχρι το Μάιο, ανάλογα με το υψόμετρο.

Ακολουθούν τα πολλά χρώματα της ίριδας!

Crocus sieberi ssp. sublimis

Γρεβενά, 16/1/2011

Ο Crocus sieberi ssp. sublimis είναι ένα από τα λίγα γενναία φυτά που αψηφούν το κρύο του Ιανουαρίου στα Γρεβενά και αποφασίζουν να ανθίσουν μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Πρόκειται για ένα από τα τέσσερα υποείδη του C. sieberi, ενδημικό των βαλκανίων, αφού  εξάπλωσή του περιλαμβάνει τη νότια Αλβανία, τη νότια πρώην Γιουγκοσλαβία, τη νότια Βουλγαρία και την Ελλάδα, με νοτιότερο σημείο εξάπλωσής του τα βουνά Κυλλήνη, Χελμός και Παναχαϊκό της βόρειας Πελοποννήσου. Μάλιστα, στα βουνά αυτά απαντά μια ιδιαίτερη μορφή του κρόκου, η forma tricolor, με ζωηρόχρωμα άνθη και μια λευκή ζώνη να παρεμβάλλεται ανάμεσα στην κίτρινη βάση και τη λιλά κορυφή των τεπάλων.  

Τα υπόλοιπα τρία υποείδη που περιλαμβάνονται στο είδος είναι τα: sieberi, ενδημικό των βουνών της Κρήτης, nivalis, που απαντά μόνο στον Ταΰγετο και atticus, ενδημικό της Αττικής, της νότιας Εύβοιας και της Άνδρου, το οποίο έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας (εδώ).

Ο κρόκος αυτός είναι διαδεδομένος και τοπικά κοινός στην Ελλάδα. Φύεται σε ένα μεγάλο εύρος υψομέτρου, από τα 500 έως τα 2300 μ., μέσα σε δάση στα χαμηλά υψόμετρα και σε λιβάδια ψηλότερα. Ανθίζει τους μήνες Ιανουάριο έως Ιούνιο, αναλόγως και πάλι με το υψόμετρο. Συμπεριλαμβάνεται στα Άλλα Σημαντικά Είδη Φυτών του δικτύου «ΦΥΣΗ 2000». 

Lilium candidum

Λευκάδα, 20/6/2012

Το Lilium candidum L., κρίνος ο πάλλευκος, είναι ένα πολύ εντυπωσιακό και αγαπητό φυτό, το οποίο καλλιεργείται ευρύτατα σε πολλές χώρες τις Μεσογείου. Αυτοφυές απαντά στα Βαλκάνια και τη δυτική Ανατολία. Στην Ελλάδα υπάρχουν διάσπαρτοι πληθυσμοί σε διάφορα σημεία της χώρας και πολλές φορές είναι δύσκολο να διακριθούν οι αυτοφυείς από αυτούς που δημιουργήθηκαν από διαφεύγοντα των καλλιεργειών άτομα. Σύμφωνα με τους Φοίτος κ.α. (Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας), οι αυτοφυείς πληθυσμοί του είδους απαντούν στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τη δυτική Μακεδονία. Από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς αναφέρεται, από τους ίδιους συγγραφείς, αυτός μιας χαράδρας στο νομό Λασιθίου, που αριθμεί γύρω στα 500 άτομα.

Φύεται σε πετρώδεις ή βραχώδεις θέσεις, σε θαμνώνες ή φρύγανα, σε ένα μεγάλο εύρος υψομέτρου, από 10 έως 1500 μ. Ανθίζει τους μήνες Μάιο και Ιούνιο.

Το L. candidum ήταν ιδιαίτερα αγαπητό για τα μεγάλα λευκά του άνθη ήδη από τη μινωική εποχή (1600 π.Χ.), όπως μαρτυρούν τοιχογραφίες της Θήρας (βλ. Τοιχογραφία της άνοιξης) και των ανακτόρων της Κνωσού (βλ. Πρίγκιπας με κρίνα) και της Αμνισού (βλ. Έπαυλη των κρίνων) στην Κρήτη. Πιθανόν να καλλιεργούνταν από τότε. Στη ρωμαϊκή εποχή ήταν σύμβολο αγνότητας και έτσι παρέμεινε μέχρι σήμερα, αφού συνδέθηκε με το χριστιανισμό και τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, εξ ου και το όνομα κρινάκι της Παναγιάς.

Τα άνθη του λευκού κρίνου είναι πολύ ελκυστικά, αν και για τελείως διαφορετικούς λόγους, τόσο σε ανθρώπους όσο και ζώα. Οι πληθυσμοί του, παρόλο που θεωρητικά προστατεύονται από το Π.Δ. 67/81, κινδυνεύουν από συλλογή και εκρίζωση, αλλά και βόσκηση. Γι’ αυτό στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων προτείνεται η ένταξή του στην κατηγορία «Σχεδόν Απειλούμενο». 

Τύμφη, 30/6/2007

Ilex aquifolium

Χορτιάτης, 31/10/2010

Αρκουδοπούρναρο, λιόπρινο ή ου (houx), παγανιστικό ή χριστιανικό σύμβολο, λέγεται ότι διώχνει το φόβο, τη ζήλεια, την οργή, την καχυποψία και το μίσος.

Αυτά ακριβώς ευχόμαστε να λείψουν από τις ζωές όλων μας την καινούρια χρονιά.

Χαρούμενο, δημιουργικό, φωτεινό 2013!