Crocus hadriaticus ssp. hadriaticus

Λευκάδα, 23/10/2011

Το φθινόπωρο τα μονοκότυλα έχουν την τιμητική τους. Κρόκοι, κολχικά και σκίλλες περνούν όλο το καλοκαίρι κάτω από το έδαφος και περιμένουν υπομονετικά όλα τα υπόλοιπα φυτά να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους. Τότε, οι πρώτες βροχές τους δίνουν το σήμα να βγουν σε ένα απαλλαγμένο από ανταγωνισμό τοπίο.

Αυτή τη στρατηγική επιβίωσης ακολουθεί και ο Crocus hadriaticus Herbert, ένας φθινοπωρινός λευκός κρόκος, ενδημικός της Ελλάδας. Τα μορφολογικά γνωρίσματα που τον κάνουν να ξεχωρίζει είναι ο κιτρινος λαιμός, οι κίτρινοι ανθήρες, ο βαθιά χωρισμένος σε τρία μέρη στύλος και τα φύλλα που είναι συνήθως παρόντα κατά την άνθιση. 

Θα τον συναντήσει κανείς σε ανοιχτούς θαμνώνες, βοσκότοπους, χέρσα χωράφια και πετρώδεις ή βραχώδεις λοφοπλαγιές. Τα υψόμετρα που προτιμά είναι συνήθως χαμηλά, αλλά έχει βρεθεί και στα 1500 μ. στην Πελοπόννησο. Ανθίζει από Σεπτέμβριο μέχρι Δεκέμβριο. Οι βολβοί του, όπως και άλλων ειδών κρόκων (π.χ. C. olivieri, C. sieberi, C. cancellatus), είναι εδώδιμοι.

Ο C. hadriaticus περιλαμβάνει τρία υποείδη: τον C. hadriaticus ssp. parnonicus B. Mathew, που φύεται στην Πελοπόννησο, τον C. hadriaticus ssp. parnassicus (B. Mathew) B. Mathew στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα και τον C. hadriaticus ssp. hadriaticus Herbert σε Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Ήπειρο και κάποια από τα νησιά του Ιονίου.