Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Fritillaria drenovskii

Φαλακρό, 26/5/2012


Η Fritillaria drenovskii Degen & Stoj. είναι ένα από τα στολίδια των παραμελημένων βουνών της ανατολικής Μακεδονίας. Τη συναντήσαμε ένα βροχερό μεσημέρι στα αλπικά λιβάδια του Φαλακρού. Τα πετρώδη αλπικά λιβάδια άλλωστε, ανάμεσα στα 1000 και 1850 μ., είναι ο βιότοπος που προτιμά. Ανθίζει τους μήνες Μάιο και Ιούνιο στα βουνά Φαλακρό, Παγγαίο, Όρβηλο και Μενοίκιο της Ελλάδας και σε γειτονικές αντίστοιχες περιοχές της Βουλγαρίας.

Η ντελικάτη αυτή φριτιλλάρια προστατεύεται από τη Σύμβαση της Βέρνης για την Προστασία της Άγριας Ζωής και του Φυσικού Περιβάλλοντος και συμπεριλαμβάνεται στο Παράρτημα IV της Οδηγίας 92/43 και στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της Παγκόσμιας Ένωσης Προστασίας της Φύσης ως «τρωτό».  Ακόμα, βρίσκεται στον Παγκόσμιο Κατάλογο Φυτών που χρήζουν προστασίας του Ο.Η.Ε. και ανάμεσα στα Άλλα Σημαντικά Είδη Φυτών του δικτύου «ΦΥΣΗ 2000», ενώ στη Βουλγαρία συμπεριλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων της χώρας με το χαρακτηρισμό «κρισίμως κινδυνεύον». Οι απειλές που δέχονται οι πληθυσμοί της οφείλονται κυρίως στην κτηνοτροφία.


Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Cymbalaria minor

Λευκάδα, 21/5/2012

H Cymbalaria minor (Cufod.) Speta είναι ενδημικό είδος της Δυτική Ελλάδας και των νησιών του Ιονίου. Εμφανίζεται σε σχισμές βράχων από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1950 μ. Ανθίζει από Μάιο μέχρι Ιούλιο. 

Συμπεριλαμβάνεται στα Άλλα Σημαντικά Είδη Φυτών του δικτύου «ΦΥΣΗ 2000».



Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Alkanna sfikasiana

Πάρνωνας, 18/4/2012 

Η Alkanna sfikasiana Tan, Vold & Strid περιγράφτηκε πολύ πρόσφατα, μόλις το 2005, και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Έλληνα βοτανικού Γεώργιου Σφήκα. Είναι ενδημικό στις Νότιες πλαγιές του Πάρνωνα, σκαρφαλώνοντας μέχρι τα 1300 μ. Ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Lithodora zahnii

Φαράγγι Βυρού, 20/4/2012

Το γένος Lithodora αποτελείται από 7 είδη, τα οποία είναι στο σύνολό τους ενδημικά της μεσογειακής Ευρώπης. Στην Ελλάδα απαντούν δύο από αυτά, η L. hispidula, ενδημική της Κρήτης και της Καρπάθου, καθώς και η εικονιζόμενη Lithodora zahnii (Halácsy) I. M. Johnst., ενδημικό είδος της Ν. Πελοποννήσου.

Πρόκειται για ένα μικρό θάμνο, που δεν ξεπερνά τα 60 εκ. σε ύψος και φυτρώνει σε απότομες χαράδρες και ρεματιές στα όρη Ταΰγετος και Σαγγιάς. Συμπεριλαμβάνεται στο ΠΔ 67/81, στα Άλλα Σημαντικά Είδη Φυτών του δικτύου «ΦΥΣΗ 2000» και στον Παγκόσμιο Κατάλογο Φυτών που χρήζουν προστασίας του Ο.Η.Ε. 

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Paeonia mascula ssp. russi

Λευκάδα, 28/4/2012

Η συνάντηση με μια παιώνια είναι πάντα εντυπωσιακή και η Paeonia mascula (L.) Mill. ssp. russi (Biv.) Cullen & Heywood δεν ξεφεύγει απ΄αυτόν τον κανόνα. Λόγω της αγάπης της για τις σκιερές και ημισκιερές θέσεις, συχνά παραμένει αθέατη στο ευρύ κοινό, αλλά ανταμείβει με τα κάλλη της όποιον επιμείνει λίγο παραπάνω στο κυνήγι της. Ανθίζει από τα μέσα Μαρτίου έως τα τέλη Απριλίου.

Το συγκεκριμένο υποείδος βρίσκει στην Ελλάδα το ανατολικότερο σημείο της εξάπλωσής του και στον ελλαδικό χώρο απαντά στα Ιόνια νησιά Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο αλλά και στο όρος Μπούμιστος και το δρυοδάσος του Ξηρόμερου της Αιτωλοακαρνανίας. Εκτός Ελλάδας βρίσκεται στη Ν. Ιταλία, τη Σικελία, την Κορσική και τη Σαρδηνία.

Φαίνεται ότι δεν κινδυνεύει από τη βόσκηση, γιατί έχει πικρή γεύση εξαιτίας της ύπαρξης φαινολικών συστατικών. Στη Λευκάδα, η Τρίγκου* μας πληροφορεί ότι δεν κινδυνεύει από τη συλλογή για καλλωπιστική χρήση, κάτι που όμως συμβαίνει στη γειτονική Ζάκυνθο σύμφωνα με το Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων του 2009.

Τα φυτά του γένους στην αρχαιότητα έχαιραν μεγάλης εκτίμησης λόγω των φαρμακευτικών τους ιδιοτήτων, κάτι που αντικατοπτρίζεται και από το όνομά τους, το οποίο παίρνουν από το θεό-ιατρό Παιώνα. Το δημώδες όνομα πηγουνιά μάλλον προέρχεται από παράφραση αυτού του ονόματος.


* Τρίγκου Β., 2006: Σημαντικοί βιότοποι και φυτά της νήσου Λευκάδας: προτάσεις για την προστασία των βιοτόπων και της αυτοφυούς χλωρίδας, Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία, Πάτρα.